POESIA NO FEMININO EM LÍNGUA MIRANDESA -Este ye l segundo lhibro de poemas publicado por Rosa Martins. Cun Ls Caminos (2004), fui la purmeira mulhier a publicar un lhibro an mirandés, l que nun ye cousa de pequeinha monta. Na antrada desse lhibro screbi Ye l'alma de San Martino que bola ne ls bersos de Rosa Martinsà Mas ye subretodo ua mulhier que mos fala nestes bersos cun sou modo de ber l mundo, la sue tierra, la sue lhéngua, ls sous suonhosà Sinte-se muita beç que la poesie de Rosa Martins sbraceia nas formas poéticas cumo nua camisa de …
POESIA NO FEMININO EM LÍNGUA MIRANDESA -Este ye l segundo lhibro de poemas publicado por Rosa Martins. Cun Ls Caminos (2004), fui la purmeira mulhier a publicar un lhibro an mirandés, l que nun ye cousa de pequeinha monta. Na antrada desse lhibro screbi Ye l'alma de San Martino que bola ne ls bersos de Rosa Martinsà Mas ye subretodo ua mulhier que mos fala nestes bersos cun sou modo de ber l mundo, la sue tierra, la sue lhéngua, ls sous suonhosà Sinte-se muita beç que la poesie de Rosa Martins sbraceia nas formas poéticas cumo nua camisa de onze baras l que le tira algue spuntaneidade. Assi i todo, essa ye ua caratelística desta poesie, que hai que ler palabra a palabra: nun ye un rigueiro que cuorre çcuntraido als brincos antre ls xeixicos; ye mais la ribeira que an tiempo de sequidade ye feita de sous poços çcuntinos i baços, pingas gordas talbeç dua auga de Agosto, ralas, fries, anrebulhadas an sou oulor a puolo, que nun fázen correr las ribeiras, nun ínchen ls poços, mas dan para regar la huorta i aguantar la bida até las nuobas mundiadas. Quedamos a spera de nuobos caminos pa la poesie de Rosa Martins, acumpanhando la renobaçon de la lhéngua i fazendo parte deilha, i assi esse bózio de las raízes, de sou abó i de todos ls abós, seia oubido i respeitado, para que nunca se calhe na boca de ls nietos.- Amadeu Ferreira Director da Colecção An Mirandés
Leer másLeer menos
